Polacy ewakuowani

Z Sudanu Południowego ewakuowali się już nieomal wszyscy Polacy, m.in. jak w njusie http://wiadomosci.onet.pl/kraj/polacy-ewakukowani-ze-stolicy-sudanu-poludniowego/49mwf Nasi rodacy opuszczali kraj różnymi drogami: specjalnymi samolotami ewakuacyjnymi, normalnymi samolotami rejsowymi, a także drogą lądową do Ugandy. Na miejscu pozostali już tylko Polacy, którzy postanowili z własnej woli pozostać w Sudanie Południowym: kilku misjonarzy, pracowników UN i EU. Czekamy na rozwój wydarzeń.

Powodzie

Zalane gospodarstwo na przedmieściach Chartumu, 10 sierpień 2013 (Za http://www.sudantribune.com, ASHRAF SHAZLY/AFP/Getty Images)

W ubiegłym roku mieliśmy powódź w stanie Jonglei, a tymczasem w tym roku popadało bardziej na północ i południe.

Ulewne deszcze podtopiły północnosudańską stolicę Chartum oraz jej okolice.  Szacuje się, że dotkniętych przez powódź jest tam około 17 tysięcy rodzin. Paradoksalnie Chartum położony jest na skraju największej na świecie pustyni – Sahary!

Z kolei południowosudańska stolica Dżuba została 5 dni temu odcięta od świata na skutek ulewnych deszczy w Ugandzie. Główna droga zaopatrzeniowa Sudanu Południowego jest nieprzejezdna, stoją autobusy, cysterny z paliwem, gniją tony warzyw. Wszystko przez zalanie drogi po ugandyjskiej stronie granicy, między Bibia a Elgou – przejściem granicznym do południowosudańskiego Nimule. Od dawna najważniejsza dla Południowego Sudanu droga jest po ugandyjskiej stronie fatalna. Choć trwają prace na stukilometrowym odcinku pomiędzy Nimule a Gulu to drodze daleko do choćby jako takiego stanu. Od 2011 roku szosa między Nimule a Dżubą w Sudanie Południowym jest asfaltowa.

Większość warzyw nadal przyjeżdża do Dżuby z Ugandy. Na skutek odcięcia zaopatrzenia na rynku brakuje warzyw, ceny pomidorów skoczyły z 4-5 SSP do 30-35 SSP (1 SSP = +/- 1 PLN). Nie jesteśmy już w stanie kupić kapusty, a miały być pierogi z kapustą i grzybami…

Ropa znów płynie na eksport!

Południowosudańska ropa naftowa znów płynie na północ, do Port Sudan i dalej w świat! Pierwsza partia już minęła Chartum! Sudan Południowy wznowił wydobycie i eksport „czarnego złota” po przeszło roku przestoju spowodowanym brakiem porozumienia w sprawie tranzytu surowca przez terytorium Północy oraz poważnym konfliktem pomiędzy obu Sudanami, który wybuchł na przełomie marca i kwietnia 2012. Skutkiem tegoż był ogólny kryzys, inflacja i zastój gospodarczy w obu krajach. Miejmy nadzieję, że to już koniec recesji. Pierwszy dobry znak, to spadek czarnorynkowego kursu dolara do 3,8SSP…

Filmy dokumentalne z granicy Północ-Południe

Ostatnio jadąc przez Dżubę zabrałam na stopa białą dziewczynę – Zive Ozmec, która okazła się być dziennikarką ze Słowenii.  Opowiadała, że ona i jej wujek piszą atrykuły i produkują filmy dokumentalne o najbardziej problematycznych strefach Sudanu, czyli pogranicza Północy i Południa: Górach Nuba i stanie Nil Błękitny (Blue Nile). Oba rejony położone są na północ od granicy, choć zamieszkiwane są przez ludność murzyńską, a nie arabską. Właściwie od momentu secesji Południa od Chartumu trwają tam zbrojne rebelie, a sytuacja rdzennej ludności jest dramatyczna.

Jeśli jesteście zainteresowani polecam film: http://www.youtube.com/watch?v=DjoPFXsH2Qs

http://www.tomokriznar.com/ang/index.php?li=novice

Sudan w czołówce…

Waszyngtoński dwutygodnik Foreign Policy opublikował właśnie kolejny Ranking Państw Upadłych FSI (The Failed States Index 2010). W zestawieniu tym Sudan znajduje się w ścisłej czołówce figurując na, niestety w tym przypadku raczej niechlubnym, trzecim miejscu. Wg amerykańskich dziennikarzy i specjalistów przebywamy więc w kraju „wyprzedzającym” nawet uchodzący za siedlisko szatana Afganistan oraz bijącym na głowę Irak…

Podstawą do tworzenia Rankingu Państw Upadłych jest 12 wskaźników odnoszących się do sytuacji społecznej, gospodarczej i polityczno-militarnej. Są to: 1) presja demograficzna, 2) masowe ruchy uchodźców i uchodźców wewnętrznych (IDP – internally displaced person), 3) skargi ludności, 4) migracje ludności, 5) nierówny rozwój gospodarczy/rozwarstwienie społeczne, 6) recesja gospodarcza 7) kryminalizacja państwa, 8) jakość administracji publicznej, 9) łamanie praw człowieka, 10) rozmiary aparatu bezpieczeństwa (poziom „państwa w państwie”), 11) stopień upartyjnienia państwa, 12) ingerencja w wewnętrzne sprawy ze strony innych państw. W przypadku Sudanu wszystkie te wskaźniki kształtują się na najwyższym poziomie.

Uogólniając państwo upadłe to państwo pogrążone częściowo bądź całkowicie w chaosie, kraj, w którym pewne płaszczyzny życia społecznego nie funkcjonują właściwie. Takimi problematycznymi kwestiami mogą być np.: niestabilność granic (w Sudanie m.in. linia demarkacyjna między Północą a Południem, sporny z Egiptem „Trójkąt Halaib”, czy też graniczny rejon z Etiopią i Kenią), brakiem poszanowania porządku prawnego i chaosem legislacyjnym (obydwa tematy nadają się do szerszego rozwinięcia w przypadku Sudanu), niemożnością kontroli całości terytorium przez rząd (dla rządu w Chartumie to Sudan Południowy i Darfur), powszechnym zagrożeniem dla wszystkich, w szczególności dla obcokrajowców, licznymi konfliktami o różnym podłożu, od etnicznych (Arabowie vs. Dinka, Dinka vs. Nuer, Nuer vs. Szilluk), przez religijne (islam vs. chrześcijaństwo) i polityczne (monopol NCP czy SPLM), po zwykły bandytyzm. Do tego jeszcze społeczne rozwarstwienie (luksusowe terenówki w Juba czy Chartumie kontra prowincja, gdzie ludzie żyją za mniej niż dolara dziennie), niewydolność wszelkich służb (cywilne, służba zdrowia, sądy, policja, i inne), powszechne łamanie praw człowieka (chociażby wolność słowa), duża liczba uchodźców, liczne interwencje zewnętrzne (UN i setki NGO). Na dodatek dochód państw upadłych często pochodzi z nielegalnych źródeł. W przypadku Sudanu nie można wprost mówić o nielegalnych dochodach, jednak ropa naftowa i inne bogactwa wydobywane w rejonach spornych nie należą do najczystszych pieniędzy…

Jednak mniejsza o to wszystko, wszak amerykańscy specjaliści i dziennikarze uznający 1/3 świata za państwa upadłe bądź upadające raczej mocno przesadzają. Czyżby szło tylko o medialną sensację i usprawiedliwianie nacisków i interwencji na tych „niegrzecznych”?

Sudan od pierwszego Rankingu Państw Upadłych znajduje się w ścisłej czołówce. Jeśli nawet Sudan Bashira nazwać można państwem upadłym, to już Sudan Południowy, pomimo równie wysokich notowań w poszczególnych punktach rankingu, raczej państwem rodzącym się. Jak potoczą się dalsze losy tego zakątka świata zależy od bardzo wielu czynników, m.in. zbliżającego się referendum ws. niepodległości czy też międzynarodowej pomocy dla Sudanu Południowego polegającej na działaniach logistyczno-rozwojowych. Wszystko wskazuje na to, że w styczniu Południowcy opowiedzą się za niepodległością, jednak dla prawidłowego funkcjonowania państwa potrzeba m.in. odpowiedniej struktury administracyjnej oraz długoterminowych planów rozwojowych… tymczasem jednak plan działania częstokroć nie wykracza poza referendum, bądź też przekształca się w fantastyczne wizje (np. plany miast-zwierząt).

…a życie jak płynęło w „państwie upadłym” tak płynie, i jakoś nie słychać wokoło głosów, aby było gorzej niż wcześniej… pytanie tylko, czy jest lepiej bądź czy lepiej być może? …bądź też z drugiej strony, czy mieszkańcy krajów z dołu listy (Norwegia, Finlandia, Szwecja, Szwajcaria) są bardziej szczęśliwi?